ogłupienie cd.

.... jakoś powoli życie wracało do normy .... ucieczka w pracę gwarantowała względny spokój . Firma i budowa , która weszła w okres wykończaniówki angażowała mnie całkowicie . Dbając o swojego KFIATUSZKA  wziąłem na siebie większość obowiązków . Dziecko do szkoły a odebrać też trzeba było . Lekarz pediatra widywał tylko mnie bo "masz taką pracę ,że możesz sobie wyjść kiedy chcesz " , gdzie przyjmuje stomatolog dziecka pewnie do dziś jeszcze nie wie .
Napięcie rodziła budowa . Miałem nadzieję ,że sie zaangażuje a tu dupa ... jakjuż udało mi sie jakoś namówić  na "wizytę " najczęściej słyszałem ,że się na tym nie zna . To jeszcze można zrozumieć . Ja też sie nie znałem . Godziny spędzałem na forum muratora szukająć wiedzy i ciekawych rozwiązań .  Można się na czymś nie znać .... ale można się chcieć czegoś dowiedzieć .  Propozycja drenianego blatu w łazience ..... NIE ....to pytam grzecznie jaki ma być w takim razie .. NIE WIEM NIE ZNAM SIĘ NA TYM .... . No szlag mnie trafiał w takich momentach ale rozmowa nie pomagała . Nie potrafiłem też w taki momencie jej przyzwoicie opieprzyć . Łzy miała na zawołanie i jaka kolwiek próba rozmowy zasięgnięcia opinii kończyła się miną skrzywdzonej sarenki i płaczem .... -- bo czego ty ode mnie chcesz !!! Ja sie na tym nie znam !..........
 Nie spodobała sie jej umywalka w pralni , dobrze , prosiłem grzecznie jedź kochanie i wybierz albo pojedźmy razem ...... jakieś dwa lata minęly dom prawie wykończony a umywalki brak . Powinno do mnie już wtedy dotrzeć ,że ona nie wiąże ze mną przyszłości ale i na to nie zwróciłem uwagi .  Jak dziecko dawałem sobą manipulowac i wpędzać sie w poczucie winy . " Nie wiem dla kogo ten dom budujesz ! Moje zdanie sie wcale nie liczy !" słyszałem to codziennie a  decyzje trzeba było podejmować co chwila i podejmowałem je ...najczęściej sam bo ...ONA sie na tym nie zna !
Jak wy ( kobiety) znajdujecie  u nas ten przycisk wyłączający mózg , do dzisiaj nie wiem .
Nawet kiedy na NK pojawił się kolejny "kolega " dawałem sobie wmówić ,że to przypadek . Niby nic w tym niepokojącego nie było ale ciężko uwierzyć jest w tłumaczenie , że ktoś napisał do niej spostrzegłszy jej śliczne lico w zamieszczonych właśnie przed chwilą zdjęciach . Sprawdziłem ostatnie zamieszczała pół roku wcześniej .
Kolega ewoluował i od słodko pierdzenia zaczynal przechodzic do konkretów ( może jakaś kawa ??? )  a ja  trzymany za mordę od niechcenia rzucanymi tekstami o patologicznej zazdrości zaciskałem tylko zęby .
Przyszedł moment kiedy nie wytrzymałem i w spokojnej rzeczowej rozmowie stwierdziłem ,że skoro ta "przyjaźń "jest taka czysta i transparentna ...ja sam z przyjemnością poznam jej kolegę więc może jakieś spotkanie wspólne ?? rodzinami ??? on ,jego żona i my   ..... bez żadnych złych intencji ... naprawdę chciałem tych ludzi poznać ......... . Miałem nadzieję ,że będąc otwartym na jej znajomych otworzy sie również na moich . Mam takich fajnych przyjaciół z którymi coraz rzadziej sie spotykałem .  Mówiłem sobie zwolnijmy tempo , dom jak bedzie rok później to nic się przecież nie stanie a zaczniemy razem częściej gdzieś bywać ...  rozmawiać z ludźmi którzy dażą nas sympatią ...  .. nic z tego.
Kolega przestał sie odzywać i znów uslyszalem,że to moja wina bo ograniczam ,zabieram przestrzeń ...
kurwa mać ..zrezygnowałem prawie ze wszystkiego , odciąłem sie od przyjaciół , znajomych , nawet biznesowo zacząlem sie ograniczać  bo część klientów to kobiet a  każdy telefon i sms miałem sprawdzony .....  ale czego sie nie robi ,żeby tylko w związku było normalnie ... ja zrobił bym wtedy wszystko.....