Mama .....

Próbując opisać stosunek Kfiatuszka do ludzi muszę zacząć od najważniejszej osoby w jej życiu- mamy. Nigdy nie miałem żadnych problemów z teściową ale może dlatego , że granice były jasno zaznaczone . W żartach zawsze mówiłem , że od teściowej trzeba mieszkać na tyle blisko żeby mogła zajrzeć od czasu do czasu i na tyle daleko żeby się pieszo nie przywlokła . Taki komfort miałem .
Nasze życia się nie mieszały choć obserwując ją z dystansu miałem zawsze swoje spostrzeżenia .
Kfiatuszek kocha mamę ...bardzo . Kiedy na początku naszego małżeństwa mama była bez pracy, a Kfiatusze ka na urlopie macierzyńskim oddawała jej cały zasiłek ... bo mamie jest ciężko ......
Jej pieniądze , niech robi co chce  i choć nam też w tym okresie nie było łatwo starałem sie nie odzywać .
Obserwowałem tylko ich wzajemne relacje . I tu taki jeden przykład .
Któregoś dnia na zakupach znaleźliśmy fajny sklep z butami . Zbliżało się lato i Kfiatuszek wybrał sobie jakieś buty ale ponieważ były ładne skończyło się na zakupie trzech par . Po powrocie do domu kiedy już rozpakowaliśmy zakupy odwiedziła nas mama Kfiatuszka . I tu zdziwienie .... buty zostały schowane szybko za szafę i padło hasło : Pokażę mamie tylko jedną parę bo będzie jej przykro !
To już było dla mnie niezrozumiałe , tak czy tak w trakcie wizyty spowodowałem,że musiała się pochwalić pozostałymi ........ mina wiele mi powiedziała ............   .
Nie podobało mi się to .....z jednej strony nie skrywana zazdrość  ....z drugiej jakieś ograniczenia "mamie będzie przykro" ...coś tu było nie tak ......
Te same mechanizmy widziałem niestety u Kfiatuszka ... wracamy z córą z zakupów radośni i pytanie : a co mnie kupiliście ??????  I brak radości a nawet zainteresowania tym co dziecko sobie kupiło ...... totalny brak reakcji......
Dla mamy Kfiatuszek robił wszystko .... mama musi zrobić remont , może jej pomożemy .....i pomagaliśmy ....... auto się psuje ... naprawiamy, akumulator zdechł .... to ja ci kupie ten akumulator ...
Nigdy wprost nie  mówiła daj. Nie było takich sytuacji, ale narzekać i skarżyć się córce potrafiła jak jej ciężko i źle  .
Nie ma nic złego w pomaganiu rodzicom . Sam jeżdżę do swojej mamy i pomagam kiedy tylko trzeba , ale tu było coś chorego .  Z jednej strony ciuchy przynoszone tonami , zawsze okazja zawsze od koleżanki, zawsze za pól ceny a z drugiej strony pernamentny brak kasy na wszystko ..... na jedzenie , czynsz ...opłaty .....
Kfiatuszek kupuje sobie płaszcz ...za dwa dni mama ma podobny .....  , bluzka .... za chwilę jest taka sama ... . I to ciągłe mamie trzeba pomóc .
Kiedy już byliśmy w trakcie terapii psycholog powiedział mi znamienne słowa : "Pana żona prezentuje bardzo specyficznie pojętą lojalność wobec swojej matki . Mamo nie będę miała lepszego losu niż ty żeby tylko nie było ci przykro".
Dziś widzę początki takich zachowań u córki . Tato nie mogłam ucieszyć się z nowego biurka bo mamie było by przykro ............
Geny czy nawyk ???  nieporadna paprotka całą sobą krzycząca : zaopiekuj się mną .... i nie ważne czy do kolejnego partnera czy do własnego dziecka .... dbaj o mnie ... bo będę smutna , nieszczęśliwa , zła ....
Nie zrób mi przykrości ...niczym ....swoja radością i szczęściem też ...........
Pokolenie za pokoleniem ..